ορσόθριξ

ὀρσόθριξ, -τριχος, ὁ, ἡ (ΑΜ)

αυτός που ανορθώνει, που σηκώνει τις τρίχες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρσο-, κατά τα σύνθ. σε ορσι- με συνδετικό φωνήεν -ο- (βλ. λ. όρνυμι) + θρίξ, τριχός].